Plan był jasny: przedstawić italo disco z jak najlepszej perspektywy. I udowodnić, że tych perspektyw jest całkiem sporo. W italo zawsze było miejsce na liryzm („Pillow Talk”, „Faces”, „The Night”), nieskrępowaną zabawę („Go Go Yellow Screen”, „Dancing Therapy”), podbój kosmosu („Spacer Woman”, „Cybernetic Love”), bohaterskie wyczyny („Tarzan Boy”) oraz poważne miłosne wyznania („Hey Hey Guy”). Klamrą spinającą wszystkie te wspaniałe opowieści są niezwykle chwytliwe i bezceremonialne synthy wybuchające na wysokości refrenu, nadające szlachetny połysk całym kompozycjom.