Nowy album składu Vysoké Čelo stanowi powrót do brzmień, które najczęściej kojarzymy z tym zespołem: kosmos i folk, synthy i akustyka. „Űrkutatás” to zdecydowanie coś na co czekaliśmy.

To miał być tekst o najnowszym, trzecim już studyjnym albumie Soko, którego premierę planowano na 12 czerwca. Albumu jednak nie ma, ale tekst jest.

Często słychać głosy mówiące, że obecnie praktycznie niemożliwe jest tworzenie muzyki, która byłaby dobrze się sprzedająca i przyjemna w odbiorze, ale jednocześnie ambitna i przemyślana. Na szczęście od czasu do czasu pojawiają się artyści i artystki, którzy udowadniają, że jest wprost przeciwnie: Rina Sawayama jest jedną z nich.

O projekcie Vilkduja, bałtyckiej muzyce ludowej, a także specyfice litewskiego rynku fonograficznego rozmawiamy z Povilasem Vaitkevičiusem – czołowym przedstawicielem charakterystycznej litewskiej sceny eksperymentalno-industrialnej.

Belgijski zespół znowu wchodzi na znane równiny mieszania muzycznych śmieszków z mocnym syntezatorowo-gitarowym ciosem. Tym razem jednak stara się przesunąć granicę eksperymentu nieco dalej, w wyniku czego spektakularnie się gubi.

Duet Fuego Del Mar swoim debiutanckim albumem zabiera słuchaczy na wędrówkę po niespokojnym morzu.

Królestwo na „Antracycie” odpuszcza sobie tym razem jazzowe eksperymenty.

Jest stanowczo za wcześnie, aby mówić o albumie roku, ale to, co stworzyli panowie z Oranssi Pazuzu, stawia ich na pewno gdzieś z przodu stawki, szczególnie jeśli chodzi o ogólnie pojmowaną muzykę metalową.

3 czerwca mijają dwa lata od tragicznej śmierci jednej z najbardziej prominentnych postaci polskiej kultury – gitarzysty, wokalisty, tekściarza, producenta, spiritus movens takich zespołów jak Kryzys, Brygada Kryzys, Izrael, Armia i Falarek Band, który brał udział w nagrywaniu blisko trzydziestu albumów. Oto złota dziesiątka Roberta „Afy” Brylewskiego.

Gorycz, brud, żal – nowy album Odrazy dobrze to wszystko oddaje.

Cały urok „Whole World” polega na jego prostocie.

Dua Lipa na „Future Nostalgii” udowadnia, że w 2020 roku da się jeszcze nagrać album pełen przebojowego popu, który na dłuższą metę nie nudzi i do którego chce się wracać nawet po kilka razy dziennie, i to bez poczucia, że może już nie wypada i że trochę mimo wszystko wstyd.