[Nowe Nagrania; 22 kwietnia 2013]

Hatti Vatti to solowy projekt Piotra Kalińskiego – dźwiękowa relacja z jego podróży po krajach arabskich. Precyzja i obiektywizm dokumentalisty nie stanowią jednak dla Kalińskiego najwyższej jakości, do której należy bezwzględnie dążyć. „Algebra”, miast polaryzować i zgłębiać różnice kulturowe, zaciera je, tworząc impresjonistyczny pejzaż, w którym mrok i nieprzejrzystość dubu spotykają bogatą paletę barw. W ten sposób dociekliwy odkrywca daje wyraz radości, jaką czerpie z dźwiękowych badań terenowych. Nie jest to jednak podróż do jądra ciemności, w której autor pozwala sobie na dowolne traktowanie materii dźwiękowej czy na zuchwałą rekonstrukcję, co wyróżnia „Algebrę” na tle podobnie brzmiących płyt (wystarczy wspomnieć „Liberation Through Hearing” Demdike Stare, choć nie miała ona charakteru dokumentalnego). I mimo że da się w utworach wyczuć nutę oswajania obcego, autor koniec końców ustępuje i wycofuje się na dalszy plan. W rezultacie środki budujące nastrój – dubowo zwielokrotnione sample czy mocne, perkusyjne uderzenia – zlewają się w jedno z nagraniami terenowymi, rdzennym śpiewem i majaczącymi w tle próbkami ludzkiego głosu. „Algebra” to album, który traktuje inny świat z należnym szacunkiem, jednocześnie nie sprowadzając go do roli eksponatu w gabinecie osobliwości. Gdyby reportaż literacki miał w terminologii swój akustyczny odpowiednik, płytę Hatti Vattiego należałoby uznać za sztandarowe dzieło tego nurtu.

• Tweetnij