Ocena: 7

Donatan

Równonoc. Słowiańska dusza

Okładka Donatan - Równonoc. Słowiańska dusza

[Urban Rec; 28 października 2012]

Gooral swym „Ethno Elektro” pokazał, że mieszanie motywów ludowych z nowoczesną muzyką rozrywkową może być nie dość że intrygujące, to jeszcze tak zwyczajnie fajne. Polski hip hop długo nie czerpał z muzycznych korzeni terytorium, na którym powstaje – przynajmniej w szerzej zakrojonej skali. Aż w końcu pojawił się Donatan z zajawką na Słowian, słowiańską kulturę i słowiańskie brzmienie.

Właśnie dzięki niemu wreszcie trafił się album producencki, na którym rolę pierwszoplanową faktycznie grają bity, a nie zaproszeni na płytę raperzy. Ci – jak zwykle bywa na takich spędach – prezentują bardzo nierówny poziom. Od mocnych wystrzałów (Mes, VNM, Sokół), przez przeciętność w czystej postaci (Pezet, Gural), po totalne nieporozumienia (Onar, Sobota). Od potwierdzenia wysokiej formy (Trzeci Wymiar), przez zaskakująco dobre zwroty (Borixon, B.R.O.), po zasmucające pukanie w dno od spodu (Tede). Generalnie najlepiej wypadli ci, którzy słowiańskości nie identyfikowali głównie z pięknymi kobietami i pijaństwem, a wycisnęli z narzuconej przez ramy projektu tematyki coś więcej. Sprawdźcie „Z samym sobą” i „Będą cię nienawidzić” – tu zachwyca i treść, i forma.

Forma – jeśli za formę przyjmiemy wyłącznie bity, a nie np. flow poszczególnych raperów – przykuwa uwagę już przez cały czas. I to nie tylko z uwagi na pomysł, ale i ze względu na jego realizację. Dwa lata spędzone nad albumem zaowocowały dopieszczonymi bitami w różnych stylistykach (głównie soczyste twory bangeropodobne, choć jest też miejsce na spokojniejsze rzeczy) bez żadnych znamion nowoczesności, za to z licznymi elementami nawiązującymi do wczesnych Słowian, o które zadbał zespół Percival. Flety, mandoliny, trombity, akordeony, rebeki, bałałajki, skrzypce, wiolonczele, sazy i – najważniejsze – zniewalający kobiecy wokal w tle. Wszystko to robi różnice, wszystko to determinuje świeży styl „Równonocy”. Wszystko to sprawia, że album również trafia w gusta osób spoza kultury czterech elementów.

I nie ma problemu, jeśli nie możesz zdzierżyć nawijki Palucha, Słonia lub innego Shellera – jest w końcu drugi kompakt z samymi instrumentalami. Problem rodzi się dopiero przy przewidywaniach dotyczących ewentualnej kontynuacji „Równonocy” (a prośby jej dotyczące pewnie niedługo się pojawią) – te same patenty niekoniecznie sprawdzą się po raz drugi. Tym bardziej, jeśli Donatan znów postawi tylko na polskich raperów, a nie słowiańskich w ogóle. Właśnie Rosjan, Czechów i Chorwatów brakuje tu najbardziej.

Maciej Blatkiewicz (31 grudnia 2012)

Oceny

Michał Pudło: 3/10
Średnia z 1 oceny: 3/10

Dodaj komentarz

Komentarz:
Weryfikacja*:
 
captcha
 
Gość: ltzsch
[13 kwietnia 2013]
Żeby chociaż Luxuria wyglądała jak słowiańska krasawica, a nie córka rabina z miasteczka na Kresach
Gość: rojal
[5 lutego 2013]
haha, sorry, ale ten motyw soft-porno z ZAJEBISTĄ Luxurią to jedyna pozytywna strona istnienia tego albumu
Gość: szwed
[3 stycznia 2013]
Naprawdę dobrze się dzieje, że Maciej ogarnia ten hip-hop i pisze regularnie, "Równonocy" spróbuję posłuchać, mimo rekordowo żenującego soft-porno obleśnego motywu z promującego teledysku.

Polecamy

statystyka

Przeczytaj także