Takich okazji się nie marnuje. Mark Kozelek może nie być tak znaną postacią, jak – dajmy na to – Isaac Brock, jest za to artystą równie kultowym i wyjątkowym (wybaczcie patos). W sierpniu wystąpi podczas kameralnego koncertu na mysłowickim Off Festivalu, już teraz (mailowo, niestety) odpowiada na pytania, których sformułowanie, swoją drogą, było trudniejsze niż kiedykolwiek indziej.

Mark Kozelek: Moim ulubionym zespołem jest Led Zeppelin, a nigdy nie widziałem ich na żywo. Wobec tego wydaje mi się, że album nagrany w studiu to coś ważniejszego niż koncert. Kiedyś nadejdzie taki dzień, kiedy nie będę już występował na scenie, ale moje płyty zostaną. Kontakt z ludźmi i granie na żywo są OK, ale nie uważam, żeby było to coś niezbędnego w tworzeniu trwałej więzi z odbiorcą.

Wiele rzeczy sprawia, że jestem szczęśliwy – chodzę codziennie na spacery, spotykam przyjaciół, jem obiad. Tak naprawdę jestem zupełnie taki, jak inni ludzie. Mam swoje pasje i zainteresowania. Myślę, że to dość jasno wynika z mojej muzyki.

Lubię dużo muzyki. Również optymistycznej, bo nie ma to większego znaczenia. To zbyt szeroki temat, żeby teraz w to wnikać. Jeśli chodzi o coverowanie innych utworów, to przede wszystkim szukam inspiracji w tekście, niekoniecznie w ogólnym nastroju danej piosenki.

Lubię go, ale na żywo nie wypada najlepiej. Nie jest zbyt dynamiczny. Nagranie poszło całkiem nieźle, ale wykonywanie tej piosenki na koncercie nie sprawia mi zbyt wielkiej przyjemności. Są kawałki, które sprawiają mi tę przyjemność i są takie, które mi jej nie sprawiają. Tak to już jest.

Moim ulubionym filmem jest „Papillon” (polski tytuł „Motylek” – przyp. ka) ze Steve’em McQueenem. Lubię całkiem sporo starszych filmów, jak „Łowca jeleni” czy „Taksówkarz” z De Niro. Lubię też sporo starych horrorów. Moim ulubionym okresem w kinie są lata siedemdziesiąte. Chociaż z drugiej strony sporo nowych filmów też mi się podoba, jak większość seriali HBO.

Jeśli interesujesz się boksem, to wiesz, że jest tam sztuka, piękno i melancholia. Jeśli nie interesujesz się nim, boks to tylko dwóch gości tłukących się nawzajem. To nic niespotykanego wśród artystów, że interesują się sportem albo innymi formami sztuki, które niekoniecznie są podobne do tego, co sami tworzą. Lubię bardzo różne rzeczy.

Tak do końca to nie wiem, czego mam się spodziewać, ale cieszę się na wyprawę w inne miejsce. Tak, moje nazwisko jest polskie, więc zamierzam się nieco rozejrzeć.