Głęboko melancholijnie, wybitnie impresjonistycznie i ciut flegmatycznie - tak właśnie brzmi najnowsze dzieło Sky.

Można ten materiał wziąć za wzór, jak robić złożoną, wielowątkową muzę, ale jednak w dłuższej perspektywie emocjonalnie spływa to po człowieku.

James Blake na początku 2019 roku robi w swojej dyskografii krok w tył.

Chociaż w zestawieniach najlepszych albumów i singli 2018 pojawią się polscy artyści, doszliśmy wspólnie do wniosku, że to trochę mało. Oto nasze ulubione polskie piosenki roku pańskiego 2018.

Ostatni dzień roku to dobry moment, by zwrócić uwagę na płytę, o której w ostatnich miesiącach pisano zdecydowanie za mało.

Trudno zachwycić się albumem od razu, a i w późniejszym etapie ten zachwyt pojawiać się będzie w różnych momentach, bo też emocje dawkowane są tutaj w sposób dość nieoczywisty.

Wybraliśmy zestaw polskich kolęd i pastorałek spoza tradycyjnego kanonu, o których warto przypomnieć sobie w tym szczególnym bożonarodzeniowym okresie.

Ilość plusów dodatnich w przypadku „To mi nie” potężnie przygniata wszelkie „ale”. Niech poptymistyczna śpiączka, która nas przyłapała minie jak najprędzej, natomiast taka forma duetu Miśkiewicz-Pieszak jeszcze długo nie spada z wysokiego C, ku niekłamanej uciesze naszych wygłodniałych dobrego popu uszu.

Yves Tumor wkracza tym krążkiem do ekstraklasy współczesnej elektroniki.

Finał serii, a w nim: mroczna strona Paula, materiał kontemplacyjny, patchworkowy muzak, hołdy dla standardów, no i konstatacja staruszka na fleku: balsamacja to zajebisty wynalazek.

W odcinku trzecim Paul gubi się w studiu Padghama, po czym zatraca się w ponownie – w rozpamiętywaniu Elvisa. Następnie kuma się z innym Elvisem, pisze ostatni wielki przebój i wraca do genezy nazwy macierzystego zespołu (coś tam z płonącym plackiem).