Beach House wpuszcza trochę świeżego powietrza do cyzelowanej od ponad dekady estetyki. To zmiana na lepsze, ale czy możemy mówić o albumie "wybitnym"?

Drowse to zarazem projekt impresjonistyczny, kreujący dźwiękowe pejzaże mentalnych stanów, jak i niezwykle erudycyjne, retromaniakalne przedsięwzięcie.

Opisanie kulturotwórczej roli drugiej płyty Slowdive jest niezwykle trudne. Wprawdzie nie kryje się w niej siatka kodów i nawiązań, za to pełno w niej specyficznej wrażliwości i emocjonalności charakterystycznej dla tamtego okresu.

„Zawody” to istny „manifest przegranych” – słodko-gorzkie hity pisane pod fanów niszowych fanpejdży, którzy wyśmiewają coachingowe cytaty i świadomie rezygnują z wyścigu napędzanego przez neoliberalną ideologię.

Potrójny album niczym „Culture II” Migosów i tak samo też nierówny, acz warty sprawdzenia.

Regularnie słuchacie hip-hopu, ale wasze serduszko wciąż bije znacznie mocniej przy dźwiękach np. My Bloody Valentine? Interesuje was muzyka nieheteronormatywna i jednocześnie autentycznie nieszablonowa? W takim razie powinniście koniecznie sprawdzić rap-gaze'owy Moodie Black.

Shoegaze ma się dobrze nie tylko w wykonaniu weteranów.

Jeśli słuchając debiutu New People, mówiliście sobie: „niezłe, niezłe, ale czegoś mi tu jednak brak”, niewykluczone, że w pełni przekonają was do siebie Australijczycy z Mildlife.

12 minut fajnych, ale też trochę męczących.

Zapowiedź reedycji „Terroromansu” przynosi najlepszy utwór Much od lat.

Przedstawiamy artystów, na których warto zwrócić szczególną uwagę w trakcie tegorocznego Spring Breaka.

Nie no, to już jest masochizm.