Chociaż żaden z „The Fool” koncept-album, śmiało może on kandydować do miana jednej z najbardziej nastrojowych płyt roku.

Spodziewaliście się kontynuacji patosu i mesjanizmu „Neon Bible”? Nie tym razem. „The Suburbs” redefiniuje dotychczasową formułę zespołu, wzbogacając ją o bogate odniesienia do klasyki rocka. Efekt jest zadziwiająco dobry – nawet rozkochany w Kanadyjczykach recenzent Screenagers nie spodziewał się płyty tak udanej.

Sukcesy pobocznych projektów Kruga i Boecknera sprawiły, że główną obawą odnośnie trzeciego albumu Wolf Parade była wątpliwość, czy nie posłuchamy Handsome Rubdown lub Sunset Furs.

Synth pop, Miami Vice i „Jurla-jurla-ej”, tylko od gości, którzy jeszcze trzy lata temu kombinowali jak połączyć Black Sabbath z Dalekim Wschodem, a dziś „poszli w pop”... tylko taki trochę inny, ich własny.

Przed Wami przepis na pikantne danie. Postępujcie według wskazówek zawartych w opisie, a montrealscy mistrzowie „liryków, w których nie wiadomo, o co chodzi” i „krótkich, acz przeszywających dźwiękowych impresji”, uraczą Was daniem sezonu. Panie i Panowie – toż to sam miód!

Tak, to znowu Oni, to znowu ja. Gratulacje! Właśnie spotkałeś Klub Kibica Colina Meloya.