Sentino na „Czary Mary” wydaje się człowiekiem dojrzalszym, nie rzuca już zabawnych, przechwałkowych wersów, ale wciąż wykazuje imponującego skilla za piórem.

Brytyjski raper w uderzająco podobny do Brockhampton sposób połączył bengerową przewózkę z introspektywnymi balladami.

Żurawie zgrabnie łączą synth z noise rockiem: w efekcie nie da się nie zwrócić uwagi na ich brzmienie na „Poza Zasięgiem”.

„We Are Always Alone” jest nagraniem obezwładniającym.

Choć nie brak krytyków stylu, jaki grupa Oliego Sykesa przybrała w ostatnich latach, trzeba przyznać jedno: Bring Me The Horizon wciąż utrzymują się na powierzchni.

Problem funkcjonowania kobiet w branży muzycznej to temat rzeka. Wyszczególnić na pewno trzeba trzy aspekty – bagatelizowanie, niedocenianie i podwójne standardy.

To podsumowanie jest próbą stworzenia patchworku ze wszystkich twarzy Screenagers, pokazując jednocześnie, że jesteśmy otwarci na dalsze zmiany i zaskoczenia, które z pewnością przyniosą nam całe lata dwudzieste.

Niezwykle trudno jest kwestionować silnie manifestowaną kobiecość Lizzo.

Adrianne Lenker snuje opowieść o wzajemnym przenikaniu się męskości i kobiecości, a także o ich niebezpiecznie silnej stereotypizacji.

„Little Earthquakes” to nie tylko magnum opus artystki, lecz również jej wzorzec z Sèvres.

Wszystkie tematy, których Bikini Kill dotykały na początku lat 90. zarówno w muzyce, jak i w publicystyce – pomimo upływu trzech dekad – niezmiennie pozostają boleśnie aktualne.

Francuzom z Phoenix nigdy nie można było odmówić umiejętności pisania przebojów: „Identical” to kolejny z nich.