Ocena: 6

Chrome

Feel It Like A Scientist

Okładka Chrome - Feel It Like A Scientist

[King of Spades; 5 sierpnia 2014]

Kiedy wydobyłam zespół Chrome z odmętów Rate Your Music, przypomniała mi się „Ucieczka z Nowego Jorku” Johna Carpentera – autoironiczne, kampowe science fiction o tym, jak w 1997 roku miała wyglądać amerykańska metropolia, doprowadzona na skraj upadku przez przestępczość i nieudolne zarządzanie. Film powstał w 1981 roku, czyli w czasie, gdy Chrome nagrywali swoje najpopularniejsze obecnie płyty. Dziś już wiemy, że ówczesna wizja Carpentera nie sprawdziła się, a 1997 rok w istocie był dla Nowego Jorku okresem dobrobytu i prosperity. Zasadniczo to właśnie dlatego film tak nieznośnie trąci dziś myszką. Z tym że jest jeszcze jeden powód – nazwijmy go estetycznym anachronizmem. Wszak jak można porównywać science fiction nakręcone za sześć milionów dolarów z budżetami współczesnych blockbusterów gatunku?

Klimatem przestarzałego science fiction wybrzmiewają właśnie wczesne płyty Chrome, co nadaje im komiksowy charakter: chodzi w nich nie tyle o samą muzykę, co o make-believe z udziałem robotów, zombie i kosmitów, krótko mówiąc – sztandarowych bohaterów amerykańskiej popkultury. Z tego względu „Half Machine Lip Moves” i „Alien Soundtracks” pozostaną reliktem późnych lat siedemdziesiątych, gdy technologia kojarzyła się głównie z żelastwem i migotaniem kolorowych światełek. „Feel It Like A Scientist” próbuje się wzbraniać przed tymi popkulturowymi wyobrażeniami, zachowując jednocześnie wyrazistość dawnego Chrome. W efekcie otrzymujemy coś na kształt koncept albumu, złożonego z odrzutów i b-side’ów o unowocześnionym brzmieniu. Nie uświadczy się zatem na „Feel It Like A Scientist” tego lo-fi i industrialnych szumów, które stanowiły nieodzowną jakość pierwszych płyt zespołu, choć inne rdzenne dla nich elementy – sample ludzkiego głosu, robotyczny wokal, syntezatorowy hałas – pozostały na swoich miejscach. Z drugiej strony post-punkowy urok dawnego Chrome na nowej płycie skrył się za gotykiem i doomem, tak że w niektórych utworach (choćby „Prophecy” czy „Six”) Helios Creed – jedyny członek oryginalnego składu – brzmi niemal jak Peter Steele z Type O Negative. Jeszcze większe novum stanowi finałowe „Nymph Droid”, czyli sci-fi drone z elementami wschodnimi.

„Feel It Like A Scientist” można skwitować słynnym cytatem z The Kurws – Chrome nie brzmią dziś ani lepiej, ani gorzej niż przed laty. Przy całej swojej oryginalności pozostaną zespołem dla koneserów, w czym nowa płyta tylko mnie utwierdza. W istocie, odjąwszy nieliczne urozmaicenia, „Feel It Like A Scientist” mogłaby się ukazać trzydzieści z okładem lat temu, co stawia ją w jednym szeregu z „Ucieczką z Nowego Jorku” i innymi ramotkami minionej już epoki. Co nie oznacza jednak, że muzyczny sci-fi horror Chrome nie może dziś być osobliwą rozrywką i – no właśnie – ucieczką od szarej rzeczywistości tego czy innego nowoczesnego miasta.

Ania Szudek (19 września 2014)

Dodaj komentarz

Komentarz:
Weryfikacja*:
 
captcha
 
Gość: a
[27 września 2014]
Jak na serwis zajmujący się szeroko rozumianym współczesnym indie (co nie jest w moim rozumieniu komplementem) zaskakująco trafna recenzja klasyka sceny industrialnej. Dobra recenzja!
Gość: Rick Deckard
[21 września 2014]
"Ich wczesne płyty bronią się lepiej niż masa rzeczy z tamtych czasów." - dokładnie. Do płyty "Third from the Sun" ten zespół był nie-do-wy-je-ba-nia. Potem już szło gorzej, ale trudno zanegować dziś wartość tych pierwszych sześciu płyt. No dobra, może poza debiutem, który był jeszcze mocno zatopiony w psychodelii z przełomu lat 60. i 70.
Gość: marek js
[21 września 2014]
(nie wspominając już o obecności na wszystkich listach najlepszych albumów. Od zinów, po Pitchfork i Wire).
Gość: marek js
[21 września 2014]
Myślę, że jak najbardziej historycznie uzasadnione - masa zespołów wspominała o Chrome, masa się od nich uczyła (Jesus Lizard grywali ich kawałki). Ich wczesne płyty bronią się lepiej niż masa rzeczy z tamtych czasów. To zdecydowanie zespół nie tylko kultowy, ale i istotny dla niezależnego rocka, jakkolwiek czerstwo by to brzmiało.
Gość: czytelnik
[20 września 2014]
chuj w historycznie uzasadnione wartościowanie (chociaż akurat Half Machine Lip Moves to według mnie jedna z najlepszych płyt ever)
Gość: Rick Deckard
[20 września 2014]
Hmmm... nie kumam jakim cudem "Half Machine Lip Moves" tylko na 6, skoro to jedna z formatywnych płyt industrialnego rocka. Przecież to, co potem robili Nine Inch Nails, Marilyn Manson, czy z innej beczki Six Finger Satellite i całe tabuny followersów miało swój początek właśnie na albumach Chrome (szczególnie na HMLM), Gary'ego Numana i Pere Ubu. Przecież na tle tego, co powstawało pod koniec lat 70-tych to był niesamowicie oryginalny band, co więcej progresywny i inspirujący. Zastanawiam się też dlaczego właśnie "Alien Soundtracks" miałoby dostać wyższą ocenę niż jego następca. Jakaś podpowiedź? Pytam, bo pachnie mi to jakimś "widzimisię", a nie historycznie uzasadnionym wartościowaniem.
Gość: czytelnik
[19 września 2014]
dzięki za odpowiedź

ciekawostką jest, że z jakiegoś powodu bardzo lubił ich namecheckować Stephen Malkmus
Gość: szudek nzlg
[19 września 2014]
Czytelniku: "Half Machine Lip Moves" oceniłabym również na 6, a "Alien Soundtracks" i "Red Exposure" na 7 (na tej ostatniej płycie znajduje się bodaj mój ulubiony kawałek Chrome, czyli "Electric Chair" - rzeczywiście, nomen omen, porażający). W przypadku Chrome nigdy nie próbowałam oddzielić formy od treści, więc tam, gdzie Ty widzisz przekaz, ja widzę pomysł na siebie - stąd taka, a nie inna wymowa powyższych akapitów. Po prostu przyjęliśmy odmienne założenia, nic zatem dziwnego, że nasze tezy się nie pokrywają - co nie oznacza jednak, że któreś z nas jest w błędzie. Choć powiem Ci, że słuchając "Electric Chair" jestem gotowa przyznać Ci rację.
Gość: czytelnik
[19 września 2014]
a na ile oceniasz Alien Soundtracks i Half Machine Lip Moves?

nie zgodzę się, że starsze płyty Chrome mają komiksowy charakter, one raczej używają języka filmów klasy B, libidynalnej muzyki rockowej i paranoicznych broszurek poświęconych UFO, żeby powiedzieć o czymś znacznie bardziej przerażającym
Gość: szudek nzlg
[19 września 2014]
marek js -> zacytowany przez Ciebie komentarz jest neutralny. w żadnym momencie mojego tekstu nie uskuteczniam "pojazdu po Carpenterze". stwierdzam tylko, że jest to kino, które źle się zestarzało. z drugiej strony jest rzeczą jasną, że ograniczenia pobudzają wyobraźnię i miewają rolę "dziełotwórczą" właśnie przez to, że poskramiają fantazję, a spora część nowego kina sci-fi fabularnie ma sobą niewiele do zaoferowania. są natomiast stare filmy tego gatunku, które wciąż ogląda się z poczuciem nowości i nieodkrytej tajemnicy (np. "Brazil" Gilliama, "Alphaville" Godarda), choć akurat "Ucieczki" bym do nich nie zaliczyła.
Gość: marek js
[19 września 2014]
"Wszak jak można porównywać science fiction nakręcone za sześć milionów dolarów z budżetami współczesnych blockbusterów gatunku?"
Normalnie, było to sci-fi lepsze. Lepiej nakręcone, zagrane, zmontowane. Z lepszym tempem, napięciem budowanym za pomocą światła i aktorstwa zamiast CGI i walących basów w wielkiej sali kinowej. No bo czy klasyczny już "Alien" z 1979-ego jest gorszy niż beznadziejny "Prometeusz", bo ten drugi miał większy budżet? I skąd pojazd po Carpenterze? "Ucieczka" też była mocno stylizowana, dystopię rysował z przymrużeniem oka. Nie trafił tylko z lokalizacją - w ruiny rozpadło się Detroit, a nie NYC. I pomylił się o dekadę.

Problem z Chrome natomiast polega na tym, że Edge i Creed razem tworzyli coś świetnego, a oddzielnie - niekoniecznie. Edge ciągnął w stronę gotyckiego post-punku, Creed w sci-fi rock. W duecie im się to jakoś fajnie rozkładało. A teraz to praktycznie solowy Creed pod inną nazwą.

Polecamy

statystyka

Przeczytaj także