Ocena: 8

Bright Eyes

Lifted or The Story is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground

Okładka Bright Eyes - Lifted or The Story is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground

[Saddle Creek; 12 sierpnia 2002]

"Lifted or The Story is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground" (z wiadomych przyczyn zwanej dalej "Lifted...") Connora Obersta, występującego pod pseudonimem artystycznym "Bright Eyes" została nominowana do tegorocznych Shortlist Awards. Z powodu zbyt dużej liczby sprzedanych egzemplarzy, wykluczono ją jednak z finałowej rozgrywki. Nie dziwię się. To już szóste poważne wydawnictwo solisty, i chyba pierwsze które zdobyło tak duży rozgłos i popularność. Czy jednak słusznie? Tak, po tysiąckroć tak!

Na początek troszkę o nastrojach... "Lifted..." jest często sarkastyczna i pełna goryczy. Każdy utwór ma w sobie ukryty silny ładunek emocji - raz jest to wzruszenie, inny razem lęk. Na początku może wydawać się to nieco przytłaczające, lecz po wgryzieniu się w teksty, zaczyna się fascynacja. To nie jest płyta, która może spodobać się po pierwszym przesłuchaniu. Przy "Lifted..." nie da się pisać sprawozdań, raportów czy prac zaliczeniowych, wątpię także czy ktoś chciałby wziąć ją do samochodowego odtwarzacza. Brakuje tu oczywiście przebojów. Prędzej Koala pójdzie w Londynie na koncert The Darkness, niż usłyszę w jakimkolwiek polskim radiu kawałek "Lover I Don't Have To Love". Nie spodziewajcie się jednak tylko i wyłącznie melancholijnych melodii i smutnego zawodzącego głosu Connora. Nic z tego! Chłopak ma dopiero 23 (!) lata (śpiewa od 14. roku życia) i między słodkogorzkimi utworami udało mu się przemycić radość z tego, że mimo wszelkich przeciwności udaje mu się odnaleźć swój kawałek świata i szczęścia.

Connor eksperymentuje i nieustannie szuka nowych brzmień i dźwiękowych wrażeń. Album rozpoczyna się niemal dziewięciominutowym nagraniem "The Big Picture", pochodzącym z (najprawdopodobniej) przygotowań do rejestrowania utworów na "Lifted...". Słyszymy rozmowy, odgłosy zamykania drzwi i szeleszczenia kartek, grające w oddali radio, a w końcu nieśmiałe pobrzdękiwania na gitarze i niechlujną próbę wokalu. Rozwiązania, które proponuje Bright Eyes, są zaskakujące, i wprost genialne w swej prostocie...

W utworze "Method Acting", Bright Eyes śpiewa:

So Michael, please keep the tape rolling.

Boys keep strumming those guitars.

We need a record of our failures.

We must document out love.

Proces produkcyjny płyty miesza się z jej warstwą lirczyną - chwilami można poczuć się jak uczestnik sesji nagraniowej. Oberst automatycznie określa swoją rolę w swoim dziele i widzi postawione przed sobą zadania. "Śpiewanie o śpiewaniu" spełnia jedną szczególnie ważną rolę - bardzo zbliża słuchacza do całego procesu powstawania albumu. Na początku drugiej minuty "False Advertising", słyszymy nieprzewidywalny, skrzeczący dźwięk gitary po czym orkiestra przestaje grać, Oberst przerywa śpiew, co następnie zostaje skwitowane przez krótki dialog:

Głos kogoś z orkiestry: I'm sorry!

Connor Oberst: No, it's ok, it's ok! ... One, two, three, one, two, three...

...i orkiestra wraca do porządku. Oberst chywa za mikrofon. Grają dalej, od momentu w którym niespodziewanie im przerwano. To jest właśnie magia "Lifted...". Poprzez tak specyficzną manierę jej aranżacji, Bright Eyes umiejętnie przekonuje nas, iż przekaz jego słów jest najszczerszą prawdą.

Tak dobrych i interesujących tekstów piosenek dawno nie spotkałem. Bright Eyes śpiewa nie tylko o własnej muzyce i swoich celach. Właściwie każdy tekst to gorzkie wyznanie człowieka żyjącego w XXI wieku:

Is it true what I heard about the Son of God? Did he die for us? Did he die at all?

And if I sold my soul for a bag of gold, which one of us would be the foolish one?

Could you please start explaining? You know, I need some understanding.

Znajdziemy tu także przejmujące "Lover I Don't Have To Love" oraz "Waste of Paint" świadczące o zepsuciu najpiękniejszych uczuć, w których Oberst w słodko-gorzki sposób stara się zerwać z iluzjami dotyczącymi życia.

The last few months I have been living with this couple.

Yeah, you know, the kind that buy everything in doubles. They fit together, like a puzzle.

I love their love and I am thankful that someone actually

receives the prize that was promised by all those fairy tales that drugged us.

And they still do me. I'm sick, lonely, no laurel tree, just green envy.

Will my number come up eventually? Like Love is some kind of lottery,

where you can scratch and see what is underneath.

It's "Sorry", just one cherry, "Play Again." Get lucky.

Słuchając płyty często łapałem się na tym, iż zamiast koncentrować się na całościowym brzmieniu piosenki, uwagę skupiałem tylko na głosie Connora i opowiadanych przez niego historiach. Jego głos jest chyba najważniejszym instrumentem na "Lifted...". Wokalista potrafi doskonale wyrazić emocje każdej piosenki. "Method Acting" - rodzaj manifestu - śpiewany jest z odwagą i energią. W "Bowl of Oranges", które na początku może wydawać się podtrzymujące na duchu, śpiewa lekko i z wyraźną nutką optymizmu. Oprawa muzyczna również jest imponująca. Użyto gitar, fortepianu, dzwonów, mandoliny, banja, skrzypiec, harmonijki ustnej, bębnów i Bóg wie czego jeszcze. Muzyka może wywoływać chwilami skojarzenia z tradycyjnymi motywami.

Od tej pory z niecierpliwością będę czekał na nowe wieści od Bright Eyes. Chcę więcej i gorąco polecam "Lifted or The Story is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground".

Lukasz7 (20 września 2003)

Oceny

Tomasz Tomporowski: 9/10
Kasia Wolanin: 7/10
Kamil J. Bałuk: 6/10
Średnia z 21 ocen: 8,19/10

Dodaj komentarz

Komentarz:
Weryfikacja*:
 
captcha
 

Polecamy

statystyka

Przeczytaj także