[Brennnessel; 3 lutego 2009]

Polski przemysł muzyczny stara się niwelować dystans cywilizacyjny związany z opóźnioną reakcją na trendy w szeroko pojętej muzyce około niezależnej. I tak w ciągu ostatnich paru lat (tak nieco uogólniając): doczekaliśmy się już wielu płyt z kręgu gitarowego indie pop/rocka, czegoś na kształt freak-folku czy nawet post punku, mamy swoją reprezentację singer/songwriterską, porządnych przedstawicieli muzyki ambientalnej, w tym co najmniej jednego na światowym poziomie oraz naprawdę bogatą scenę post rockową, a o poziomie rodzimego jazzu, hip hopu czy elektro-popu po raz kolejny nie wypada już wspominać. W końcu doczekaliśmy się również wykonawcy więcej niż przyzwoitego, sprawdzającego się w warunkach studyjnych, jak i „na żywo”, jeśli chodzi o tematykę stricte klubową.

Łódzko-wrocławski kolektyw Kamp! po serii udanych live-actów w różnych miejscach w naszym kraju w roku ubiegłym, na początku 2009 postanowił rozszerzyć działalność: chłopaki założyli net-label, którego póki co najciekawszą pozycją jest ich pierwsze, oficjalne wydawnictwo „Thales One”. Na tę niepozorną EP-kę składają się zaledwie cztery kawałki oraz remix jednego z nich i, jak się okazało, raptem niecałe 20 minut w zupełności wystarczyło, by Kamp! uznać za jedną z największych, rodzimych nadziei muzyki elektronicznej końca tej dekady. Nawet słusznie zresztą, choć pojawiający się gdzieniegdzie hurraoptymizm jest odrobinę na wyrost, zważywszy na to, że póki co mamy do czynienia z wykonawcą głównie koncertowym i jego jedną, króciuteńką EP-ką. Niemniej Kamp! imponuje luzackim podejściem do tematu klubowej elektroniki, puszcza oko w stronę absolutnych klasyków gatunku spod znaku Kraftwerk, fajnie przetwarza elektro-popowe motywy z lat 80. (kłania się choćby New Order), sensownie bawi się IDM-ową stylistyką, a przy tym wszystkim grupa na żywo wypada naprawdę efektownie, więc sprawdzajcie, czy przypadkiem Kamp! nie planują odwiedzin w Waszym mieście. Chłopakom należą się także ciepłe słowa za jeszcze jedną kwestię. Podczas gdy na Zachodzie szeroko pojęta muzyka elektroniczna doczekała się już niemalże instytucjonalnego statusu, u nas ciągle ambitniejsze, czysto elektroniczne brzmienia to ciągle rzecz raczej undergroundowa, doskonale znana głównie bywalcom odpowiednich miejsc w kilku polskich miastach, na bieżąco śledzących clubbingową mapę kraju i parę portali, dających się policzyć na palcach jednej ręki. Działalność Kamp! stanowi żywy dowód na to, że naprawdę niewiele trzeba, aby ze swojego zacnego podziemia wyjść trochę do ludzi, nie zdradzając przy tym żadnych ideałów i zarazem nieźle się bawić, oferując także innym rozrywkę na europejskim poziomie.

• Tweetnij